O tió de Nadal (en catalán, «tronco de Nadal») é un elemento da mitoloxía catalá e aragonesa, e unha tradición do Nadal asentada especialmente en Cataluña (onde tamén se lle chama tronca de Nadal), e algunhas comarcas de Aragón, nas que se coñece como A Toza ou Tronca de Nadal.
A variante máis estendida consiste en tomar un tronco, madeiro ou rama grosa, deixarlle comida cada noite e taparlle cunha manta para que non pase frío.
Ao chegar Noiteboa, os nenos da casa golpéano con bastóns mentres cantan, para que defeque agasallos e doces por baixo da manta o 25 de decembro.
O extremo visible do tronco adoita decorarse con barretina e unha cara riseira.
O tió de Nadal está emparentado coa tradición da árbore de Nadal.
A partir do día da Inmaculada Concepción (8 de decembro) tómase un tronco ao que se deixa comida e tápase cunha manta para que non pase frío. Cando chega a Noiteboa ou o mesmo día de Nadal, os nenos deberán golpear o tió de Nadal con bastóns mentres cantan panxoliñas, entre eles o « caga tió», para que defeque agasallos por baixo da manta.
A tradición estipula que o tió de Nadal deixe xoguetes de menor tamaño e doces, pois os agasallos grandes reservábanse para o día de Reyes (6 de xaneiro).
No hay comentarios:
Publicar un comentario
Nota: solo los miembros de este blog pueden publicar comentarios.